Huwebes, Oktubre 15, 2015

Mi último adiós

huling paalam





mi ultimo adios.... o huling paalam..  isang tulang isinulat ng ating pambansang bayani na si Dr. Jose Rizal.
                             KAILAN NGA BA TALAGA ITO ISINUTAT??

hindi matiyak kung kailan ba talaga naisulat ang tulang ito.. Ayon sa mga paniniwala ay isinulat ito sa gabi ng bisperas bago siya barilin, Dec. 29 1896. Ngunit may sabi sabi din na madami din siya ginawa nuong araw na iyo kaya ndi matukoy kung bisperas nga ito nalikha ni rizal ang tula na ito.

     Hindi din ito napangalanan ni rizal ang nasabing tula sa kadahilanang sa kaliitan ng espasyo ng pilas ng papel ayon kay Mauro Garcia. 

MI ULTIMO PENSAMIENTO
---- ito ang kauna unahang pamagat na inilapat ni Mariano Poncenoong ito ay nilathala sa Hong Kong noong Enero 1897
Si Padre Mariano Dacanay ang ng lapat ng mi ultimo adios bilang pamagat sa nasabing tula nuong ito ay kanyang matanggap at mabasa habang siya ay nakakulong sa bilibid sa manila



Adios, Patria adorada, region del sol querida,
Perla del Mar de Oriente, nuestro perdido eden,
A darte voy alegre, la triste, mustia vida;
Y fuera mas brillante, mas fresca mas florida,
Tambien por ti la diera, la diera por tu bien.

En campos de batalla, luchado, con delirio,
Otros te dan sus vidas, sin dudas, sin pesar.
El sitio nada importa: cipres, laurel o lirio,
Cadalso o campo abierto combate o cruel martirio,
Lo mismo es si lo piden la Patria y el hogar.

Yo muero, cuando veo que el cielo se colora
Y al fin anuncia el dia, tras lobrero capuz;
Si grana necesitas, para tenir tu aurora,
Vierte la sangre mia, derrama laen buen hora,
Y dorela un reflejo de su naciente luz!

Mis suenos, cuando apenas muchado adolescente,
Mis suenos cuando joven, ya lleno de vigor,
Fueron el verte un dia, joya del mar de Oriente,
Secos los negros ojos, alta la tersa frente,
Sin ceno, sin arrugas, sin manches de rubor.

Ensueno de mi vida, mi ardiente vivo anhelo,
Salud! te grita el alma, que pronto va a partir;
Salud! ah, que es hermoso caer por darte vuelo,
Morir por darte vida, morir bajo tu cielo,
Y en tu encantada tierra la eternidad dormir!

Si sobre mi sepulcro vieres brotar, un dia,
Entre la espesa yerba sencilla humilde flor,
Acercala a tus labios y besa al alma mia,
Y sienta yo en mi frente, bajo la tumba fria,
De tu ternura el soplo, de tu halito el calor.

Deja a la luna verme, con luz tranquila y suave,
Deja que el elba envie su resplandor fugas;
Deja gemir al viento, con su murmullo grave;
Y si desciende y posa sobre mi cruz un ave,
Deja que el ave entone su cantico de paz.

Deja que el sol, ardiendo, las lluvias evapore,
Y al cielo tornen puras, con mi clamor en pos;
Deja que un ser amigo mi fin temprano llore;
Y en las serenas tardes, cunado por mi alguien ore,
Ora tambien, oh Patria, por mi descanso a Dios.

Ora por todos cuantos murieron sin ventura;
Por cuantos padecieron tormentos sin igual;
Por nuestras pobres madres, que gimen su amargura;
Por huerfanos y viudas, por presos entortura;
Y ora por ti, que veas tu redencion final.

Y cunado, en noche oscura, se envuela el cementerio,
Y solos solo muertos queden velando alli,
No turbes su reposo, no turbes el misterio;
Tal ves acordes oigas de citara o salterio;
Soy yo, querida Patria, yo que te canto a ti.

Y cuando ya mi tumba, de todas olvidada,
No tenga cruz ni piedra que marquen su lugar,
Deja que la are el hombre, la esparza con la azada,
Y mis cenizas, antes que vuelvan a la nada,
El polvo de tu alfombra que vayan a formar.

Entonces nada importa me pongas en olvido,
Tu atmosfera, tu espacio, tus valles cruzare;
Vibrante y limpia nota sere para tu oido;
Aroma, luz, colores, rumor, canto, gemido,
Constante repitiendo la esencia de mi fe.

Mi Patria idolatrada, dolor de mis dolores,
Querida Filipinas, oye el postrer adois.
Ahi, te dejo todo: mis padres, mis amores.
Voy donde no hay esclavos, verdugos ni opresores;
Donde la fe no mata, donde el que reina es Dios.

Adios, padres y hermanos, trozos del alma mia,
Amigos de la infrancia, en el perdido hogar;
Dal gracias, que descanso del fatigoso dia;
Adios, dulce extranjera, mi aliga, mi alegria;
Adios, queridos seres. Morir es descansar.

Huwebes, Oktubre 8, 2015

DAPITAN

BUHAY SA DAPITAN



sa pag uwi ni rizal sa pilipinas, Nag tatag si ng tinatawag na "La Liga Pilipina" at matapos ang tatlong araw mula sa pagkakatatag nito ay ipinag utos ni Despujol ang pag dakip sa bayani na si rizal. Nuong Hulyo 15, 1892 ay dumating si rizal sa Dapitan. Pinatira si rizal sa bahay ng mga heswita

apat na taon ang ating bayani sa dapitan at sa loob ng apat na taon ng kanyang pamamalagi dito ay nagkaroon siya ng ibat ibang gawain sa nasabing lugar.

Isa na sa kanyang ginawa sa dapitan ay ang pagiging isang manggagamot para  sa mga mahihirap na tao  na walang kakayanan mgbayad ng salapi.

Kahit na siya na sa Dapitan lamang ay naging napakatunog ng kanyang pangalan at dayuhin ng ibang ibang may sakit na nagmula pa sa ibat ibang sulok ng mundo.







Nagkaroon din ng linya ng patubig sa dapitan na kung saan siya ang gumawa ng paraan para makarating ang tubig sa kani kanilang kabahayan

Bumuo pa siya ng isang paaralan para sa mga kabataang lalaki at siya ang naging guro.
Nadiskubre din niya ang Draco Rizali, Apogonia Rizali, at RhacoPhorus Rizali.

Nakaalis lamang ng Dapitan si Rizal sa kadahilanang hiningi niya na magtungo sa cuba upang mag silbi bilang isang  mang gagamot. Nag karoon din sya ng pagkakataon para bumisita sa Pilipinas ngunit noong oct.3 1896 ay ipinailalim sa pamamahala ni despujol kung saan siya ay pangsamantalang ikinulong sa kutang tanggulan ng Monjuich.

Pangingibang bansa ni rizal


Dr. Jose Rizal sa ibat ibang bansa.

Si Jose Protacio Rizal Mercado y Alonzo Realonda o mas kilala ng lahat na si "Dr. Jose Rizal" na ating kinikilalang pambansang bayani ay isang nangingibang bansa din katulad ng mga mamamayan ngayon. Hindi lang iisang bansa ang kanyang narating,  ESPANYA sa taong 1882, nagtungo siya sa espanya sa kadahilanang minimithi niyang makamit ang pagiging isang doktor ng medisina sa Unibersidad Central de Madrid at nag simulang likhain ang nobelang "Noli Me Tangere".

Sa Paris siya naging isang doktor sa mata at naging kaalalay ng isang tanyag na doktor ng mata na si Dr. Louis de Weckert. At sa Berlin, dito ay mas pinag buti niya ang pagiging doktor sa mata sa kadahilanang my kompliksyon ang kanyang ina sa mata.

Pati na din sa America ay narating niya at sa Inglatera kung saan nag desisyon siya na tumigil pansamantala upang mahasa ang kanyang ingles.
nagsulat din siya ng ilang sanaysay at artikulo para sa La Solidaridad.


Madami pang bansa ang pinuntahan ng ating pambansang bayani at lahat ito ay sa mabuting kapakanan ng kanyang pamilya at sa ating bansa